سلام به همه همراهان کنجکاو یومیکس! امروز می‌خوایم درباره یکی از ابزارهای دنیای رمزارز صحبت کنیم که شاید اسمش رو شنیده باشید، اما عملکرد و کاربردهاش براتون کمی گنگ باشه: “میکسر” یا “تامبلر” رمزارز.
فرض کنید یه تراکنش رمزارزی انجام دادید. آیا واقعاً کسی نمی‌تونه ردی از اون پیدا کنه؟ اینجاست که بحث حریم خصوصی در بلاکچین پیش میاد و پای ابزاری به نام میکسر به میان کشیده می‌شود.
۱. بلاکچین و چالش حریم خصوصی: چرا به میکسر نیاز داریم؟
خب، قبل از اینکه درباره میکسر صحبت کنیم، بیاید یک نگاهی به بلاکچین و نحوه کارش بیندازیم. بلاکچین یک دفتر کل توزیع‌شده و شفاف است. این شفافیت برای امنیت و عدم تمرکز عالیه، اما یک چالش جدی برای حریم خصوصی ایجاد می‌کنه.
وقتی شما یک تراکنش بیت کوین یا اتریوم انجام می‌دید، این تراکنش در بلاکچین ثبت می‌شه و برای همیشه اونجا می‌مونه. شامل جزئیاتی مثل آدرس فرستنده، آدرس گیرنده و مقدار رمزارز منتقل شده. در ظاهر، این آدرس‌ها فقط یک رشته کد بلند و کوتاه هستند و هویت شما مستقیماً فاش نمی‌شود.
اما مشکل کجاست؟
- تحلیل بلاکچین (Blockchain Analysis): شرکت‌ها و ابزارهایی وجود دارند که می‌توانند الگوهای تراکنش‌ها را در بلاکچین ردیابی و تحلیل کنند. اگر یک آدرس رمزارزی به هویت واقعی شما (مثلاً از طریق خرید و فروش در یک صرافی که احراز هویت کرده‌اید) مرتبط شود، آنگاه تمام تراکنش‌هایی که با آن آدرس انجام داده‌اید، قابل ردیابی و مرتبط شدن به شما خواهند بود.
- نقض حریم خصوصی: فرض کنید صاحب یک فروشگاه هستید و آدرس رمزارزی‌تان را برای دریافت پرداخت منتشر کرده‌اید. هر کسی می‌تواند با نگاه کردن به بلاکچین، حجم فروش شما را ببیند. یا شاید شما بخواهید بدون اینکه کسی از حجم دارایی‌های رمزارزی‌تان مطلع شود، تراکنشی انجام دهید. در بلاکچین شفاف، این کار دشوار است.
اینجاست که میکسرها وارد می‌شوند. ایده اصلی پشت میکسر، شکستن ارتباط مستقیم بین آدرس فرستنده و گیرنده است. مثل اینکه پول شما را با پول افراد دیگر مخلوط کنند و سپس سهم شما را از این ترکیب به آدرس جدیدی ارسال کنند.
۲. میکسر (Mixer) یا تامبلر (Tumbler) چیست و چگونه کار می‌کند؟
میکسر رمزارز (Bitcoin Mixer یا Crypto Tumbler) در واقع سرویسی است که با ترکیب رمزارزهای شما با رمزارزهای افراد دیگر، ارتباط مستقیم (لینک) بین آدرس فرستنده و آدرس گیرنده در بلاکچین را پنهان می‌کند. هدف اصلی این سرویس، افزایش حریم خصوصی در تراکنش‌های رمزارزی است که ذاتاً در بلاکچین‌های شفاف مانند بیت کوین یا اتریوم قابل ردیابی هستند.
مکانیسم عمل میکرها: یک ترکیب پولی!
تصور کنید شما و چند نفر دیگر هر کدام مقداری پول نقد دارید. همگی پول‌هایتان را در یک صندوق بزرگ می‌اندازید و کاملاً با هم مخلوط می‌کنید. سپس هر فرد به اندازه پولی که ریخته بود، از این صندوق پول برمی‌دارد، اما اسکناسی که برمی‌دارد، لزوماً همان اسکناسی نیست که ابتدا گذاشته بود. نتیجه این فرآیند این است که حالا دیگر کسی نمی‌تواند بگوید کدام اسکناس متعلق به چه کسی بوده است.
میکسر رمزارز هم تقریباً به همین شکل عمل می‌کند، اما در دنیای دیجیتال. فرآیند کلی به این صورت است:
- کاربر رمزارز خود را به میکسر می‌فرستد (Input): شما مقداری رمزارز (مثلاً بیت کوین) را به آدرس مشخصی که میکسر به شما می‌دهد، ارسال می‌کنید. این آدرس، آدرس ورودی میکسر است.
- میکسر رمزارزها را جمع‌آوری و مخلوط می‌کند (Mixing): میکسر رمزارز شما را همراه با رمزارزهای سایر کاربرانی که در حال استفاده از سرویس هستند، در یک استخر بزرگ (Pool) جمع‌آوری می‌کند.
- رمزارزها به آدرس‌های خروجی ارسال می‌شوند (Output): پس از گذشت مدتی (که می‌تواند متغیر باشد و گاهی برای افزایش ناشناسی به تاخیر می‌افتد)، میکسر مقداری معادل با رمزارز شما (منهای کارمزد سرویس) را از استخر به یک یا چند آدرس جدید که شما قبلاً مشخص کرده‌اید، ارسال می‌کند. نکته مهم اینجاست که رمزارز ارسالی به شما، از همان کوین‌هایی است که توسط سایر کاربران در استخر قرار داده شده بود.
نتیجه این فرآیند این است که ارتباط مستقیم در بلاکچین از “آدرس اصلی شما” به “آدرس جدید دریافت‌کننده” قطع می‌شود. ردیابی پول شما از طریق تراکنش‌های عمومی بلاکچین بسیار دشوارتر، و گاهی تقریباً غیرممکن می‌شود، زیرا پول شما با پول ده‌ها یا صدها کاربر دیگر ادغام شده و سپس توزیع شده است.
انواع میکسرها:
میکسرها را می‌توان به صورت کلی به دو دسته تقسیم کرد:
a) میکسر متمرکز (Centralized Mixers):
این ساده‌ترین نوع میکسر است. شما رمزارز خود را به یک سرویس‌دهنده واحد (یک وب‌سایت یا یک شرکت) می‌فرستید. آن‌ها تراکنش‌ها را در بسته‌های بزرگ جمع‌آوری کرده و سپس رمزارزها را به آدرس‌های خروجی ارسال می‌کنند.
- مزایا: معمولاً استفاده از آن‌ها ساده‌تر است و فرآیند سریع‌تری دارند.
- معایب:
- نیاز به اعتماد (Trust): شما باید به سرویس‌دهنده اعتماد کنید که رمزارزهایتان را برگرداند و سوابق تراکنش‌های شما را نگه ندارد. این نقطه ضعف بزرگی است، زیرا هدف اصلی رمزارزها کاهش نیاز به اعتماد به واسطه‌ها است.
- نقطه شکست متمرکز (Single Point of Failure): این سرویس‌ها هدف جذابی برای هکرها و نهادهای نظارتی هستند. اگر سرویس هک شود یا تعطیل شود، ممکن است رمزارز خود را از دست بدهید.
- امکان ثبت سوابق: علی‌رغم ادعاها، سرویس‌دهنده متمرکز قادر به ثبت سوابق ورودی و خروجی است و در صورت لزوم می‌تواند این سوابق را ارائه دهد، که هدف اصلی (افزایش حریم خصوصی) را نقض می‌کند.
b) میکسر غیرمتمرکز (Decentralized Mixers) یا پروتکل‌های بهبود حریم خصوصی:
این نوع میکسرها بر اساس اصول غیرمتمرکز بلاکچین عمل می‌کنند و نیازی به اعتماد به یک نهاد واحد ندارند. آن‌ها از روش‌ها و پروتکل‌های رمزنگاری پیچیده‌تر برای ترکیب تراکنش‌ها استفاده می‌کنند.
- CoinJoin: یکی از معروف‌ترین نمونه‌هاست که در شبکه‌هایی مانند بیت کوین (در کیف پول‌هایی مانند Wasabi Wallet یا Samourai Wallet) استفاده می‌شود. در CoinJoin، چندین کاربر تراکنش‌های خود را با هم ترکیب می‌کنند تا یک تراکنش بزرگ و واحد ایجاد کنند. در این تراکنش، چندین ورودی (از کاربران مختلف) و چندین خروجی (برای کاربران مختلف) وجود دارد، اما هیچ راهی وجود ندارد که بدانید کدام ورودی به کدام خروجی تعلق دارد. این فرآیند به صورت همتا به همتا و بدون نیاز به یک واسطه متمرکز انجام می‌شود.
- پروتکل‌های مبتنی بر رینگ سیگنیچر (Ring Signatures) یا تراکنش‌های محرمانه (Confidential Transactions): برخی رمزارزهای متمرکز بر حریم خصوصی مانند Monero یا Zcash از این روش‌ها در سطح پروتکل خود برای پنهان کردن جزئیات تراکنش‌ها استفاده می‌کنند. با این حال، وقتی صحبت از “میکسر” به عنوان یک سرویس اضافه می‌شود، معمولاً منظور همان میکسرهای متمرکز یا پروتکل‌های CoinJoin در رمزارزهای شفاف‌تر است.
میکسرهای غیرمتمرکز از نظر حریم خصوصی و عدم نیاز به اعتماد برتر هستند، اما ممکن است استفاده از آن‌ها کمی پیچیده‌تر باشد یا به مشارکت کاربران بیشتری نیاز داشته باشند.
۳. چرا افراد از میکسر رمزارز استفاده می‌کنند؟ (کاربردها)
همانطور که اشاره شد، استفاده اصلی از میکسرها افزایش حریم خصوصی است. اما این حریم خصوصی برای چه مواردی مورد نیاز است؟ دلایل مختلفی وجود دارند که افراد به سراغ میکسرها می‌روند:
a) افزایش حریم خصوصی قانونی:
همه کسانی که به حریم خصوصی اهمیت می‌دهند، کارهای غیرقانونی انجام نمی‌دهند. در دنیای واقعی، وقتی شما با پول نقد چیزی می‌خرید، کسی از نام و هویت شما مطلع نمی‌شود. بسیاری از کاربران رمزارز معتقدند که همین سطح از حریم خصوصی را در دنیای دیجیتال نیز باید داشته باشند.
- جلوگیری از تحلیل مالی ناخواسته: یک فرد ثروتمند ممکن است نخواهد حجم دارایی‌های رمزارزی‌اش برای عموم یا افراد سودجو مشخص شود. با استفاده از میکسر، می‌تواند بخشی از دارایی‌اش را جابجا کند بدون اینکه ردپای آن مستقیماً به آدرس اصلی او برگردد.
- محافظت در برابر سرقت و اخاذی: اگر مشخص باشد که شما مقادیر زیادی رمزارز دارید، ممکن است هدف سارقان یا اخاذی‌ها قرار بگیرید. پنهان کردن حجم دارایی‌ها می‌تواند یک لایه امنیتی اضافه کند.
- تراکنش‌های حساس تجاری: برخی شرکت‌ها یا افراد ممکن است نخواهند هویت مشتریان یا تامین‌کنندگان رمزارزی آن‌ها از طریق ردیابی تراکنش‌های عمومی فاش شود.
- فعالیت‌های سیاسی یا اجتماعی حساس: افرادی که در مناطق با رژیم‌های سرکوبگر زندگی می‌کنند، ممکن است برای تامین مالی فعالیت‌های مدنی یا رسانه‌ای، به حریم خصوصی بالا در تراکنش‌های خود نیاز داشته باشند تا از شناسایی و مجازات دولتی در امان بمانند.
b) پنهان کردن منبع پول:
این یکی از بحث‌برانگیزترین کاربردهای میکسرهاست.
- پولشویی (Money Laundering): متأسفانه، میکسرها یکی از ابزارهایی هستند که مجرمان برای پنهان کردن منشأ پول‌های کثیف از فعالیت‌های غیرقانونی مانند قاچاق مواد مخدر، فروش اطلاعات دزدیده شده و … استفاده می‌کنند. با عبور پول از یک میکسر، ردیابی منبع اصلی آن برای نهادهای مجری قانون بسیار دشوار می‌شود.
- فرار از مالیات: برخی افراد ممکن است برای پنهان کردن درآمد رمزارزی خود و فرار از پرداخت مالیات از میکسر استفاده کنند.
- پول‌های سرقتی: هکرها و کلاهبردارانی که رمزارزها را سرقت می‌کنند، اغلب از میکسرها برای پاک کردن ردپا و تبدیل پول‌های سرقتی به پول‌هایی که قابل ردیابی به مبدأ سرقت نباشند، استفاده می‌کنند.
همین کاربردهاست که باعث شده میکسرها در کانون توجه قانون‌گذاران و نهادهای نظارتی قرار گیرند و بحث‌های زیادی درباره قانونی بودن و اخلاقی بودن استفاده از آن‌ها وجود داشته باشد.
۴. چالش‌ها و نگرانی‌های پیرامون میکسرها
علی‌رغم مزایایی که میکسرها برای حریم خصوصی ارائه می‌دهند، استفاده از آن‌ها با چالش‌ها و نگرانی‌های جدی نیز همراه است:
a) مسائل قانونی و نظارتی:
همانطور که در بخش قبل اشاره شد، مهم‌ترین نگرانی در خصوص میکسرها، استفاده از آن‌ها برای فعالیت‌های مجرمانه به ویژه پولشویی است. این موضوع باعث شده که نهادهای نظارتی در سراسر جهان به میکسرها روی حساسیت نشان دهند و در تلاش برای تنظیم و گاهی ممنوعیت آن‌ها باشند.
- مبارزه با پولشویی (AML) و تامین مالی تروریسم (CFT): میکسرها به شدت مقررات مبارزه با پولشویی و تامین مالی تروریسم را تضعیف می‌کنند. نهادهای مجری قانون به سختی می‌توانند منشأ پول‌های عبور کرده از میکسرها را ردیابی کنند.
- فشارهای نظارتی: بسیاری از کشورها در حال بررسی راه‌هایی برای مقابله با میکسرها هستند. این ممکن است شامل مسدود کردن دسترسی به وب‌سایت‌های میکسر، جرم‌انگاری استفاده از آن‌ها (به خصوص برای مقادیر بالا) یا اعمال فشار بر صرافی‌ها برای جلوگیری از واریز وجوهی که از میکسرها آمده‌اند، باشد.
- اقدامات علیه سرویس‌دهندگان میکسر: در برخی موارد، اپراتورهای میکسرهای متمرکز تحت پیگرد قانونی قرار گرفته‌اند. به عنوان مثال، سرویس تونادو کش (Tornado Cash)، یکی از بزرگترین میکسرهای اتریوم، توسط دولت آمریکا تحریم شد و قراردادهای هوشمند آن در فهرست سیاه قرار گرفت، که این اقدام بحث‌های زیادی را درباره قدرت دولت‌ها در کنترل ابزارهای غیرمتمرکز به راه انداخت.
b) ریسک‌های استفاده برای کاربر نهایی:
- ریسک سرقت توسط سرویس‌دهنده (Rug Pull): در مورد میکسرهای متمرکز، شما به سرویس‌دهنده اعتماد می‌کنید. این ریسک وجود دارد که سرویس‌دهنده با رمزارزهای ورودی شما فرار کند و هرگز آن‌ها را به آدرس‌های خروجی ارسال نکند.
- نقص در فرآیند اختلاط (Broken Mixing): اگر میکسر به اندازه کافی کاربران و حجم تراکنش نداشته باشد، یا اگر الگوریتم اختلاط آن ضعیف باشد، ممکن است ارتباط بین ورودی و خروجی به طور کامل قطع نشود و تحلیل‌گران بلاکچین همچنان بتوانند با استفاده از تکنیک‌های آماری و زمان‌بندی، تراکنش‌ها را به هم ربط دهند.
- آلودگی دارایی (Tainting): وجوهی که از میکسرها خارج می‌شوند، ممکن است توسط برخی صرافی‌ها یا سرویس‌های رمزارز به عنوان “وجوه آلوده” یا دارای ریسک بالا شناخته شوند و در نتیجه، برداشت یا استفاده از آن‌ها در آینده محدود یا مسدود شود. حتی اگر شما از میکسر برای مقاصد مشروع استفاده کرده باشید، صرف “عبور” از میکسر می‌تواند سابقه ریسکی برای وجوه شما ایجاد کند.
- کارمزد سرویس‌ها: استفاده از میکسرها معمولاً رایگان نیست و شما باید درصدی از مقدار رمزارز خود را به عنوان کارمزد به سرویس‌دهنده بپردازید، که این می‌تواند گاهی قابل توجه باشد.
c) چالش فنی و پیچیدگی:
بسیاری از میکسرهای غیرمتمرکز که حریم خصوصی بالاتری ارائه می‌دهند (مانند CoinJoin)، نیازمند درک فنی بیشتری از سوی کاربر هستند و فرآیند استفاده از آن‌ها به سادگی ارسال یک تراکنش معمولی نیست. همچنین، موفقیت آن‌ها بستگی به تعداد کاربرانی دارد که همزمان در یک “دور” اختلاط شرکت می‌کنند.
۵. جایگزین‌ها و راه‌های دیگر برای افزایش حریم خصوصی
با توجه به چالش‌ها و ریسک‌های استفاده از میکسرها، به ویژه نوع متمرکز آن‌ها، آیا راه‌های دیگری برای افزایش حریم خصوصی در تراکنش‌های رمزارزی وجود دارند؟ بله، راه‌حل‌هایی هستند که می‌توانند سطح حریم خصوصی شما را بهبود بخشند:
a) استفاده از رمزارزهای متمرکز بر حریم خصوصی (Privacy Coins):
برخی رمزارزها مانند Monero (XMR) و Zcash (ZEC) از ابتدا با هدف ارائه حداکثر حریم خصوصی طراحی شده‌اند. این رمزارزها از تکنیک‌های رمزنگاری پیشرفته‌ای استفاده می‌کنند که به طور پیش‌فرض جزئیات تراکنش‌ها (مانند آدرس فرستنده، آدرس گیرنده و مقدار) را در بلاکچین پنهان می‌کنند.
- Monero: از Ring Signatures و stealth addresses برای پنهان کردن فرستنده و گیرنده و از Ring Confidential Transactions (RingCT) برای پنهان کردن مقدار تراکنش استفاده می‌کند. تمام تراکنش‌ها در شبکه مونرو به طور پیش‌فرض خصوصی هستند.
- Zcash: از اثبات‌های دانش صفر (Zero-Knowledge Proofs – zk-SNARKs) برای اجازه دادن به کاربران برای انجام تراکنش‌های “محافظت‌شده” (Shielded Transactions) استفاده می‌کند که جزئیات آن‌ها پنهان می‌ماند. Zcash همچنین تراکنش‌های “شفاف” (Transparent Transactions) مشابه بیت کوین را نیز پشتیبانی می‌کند.
مزایا: حریم خصوصی در سطح پروتکل و به صورت پیش‌فرض ارائه می‌شود و نیازی به استفاده از سرویس‌های شخص ثالث نیست. این رمزارزها از نظر فنی برای مقاومت در برابر تحلیل بلاکچین طراحی شده‌اند.
معایب: این رمزارزها ممکن است در همه صرافی‌ها در دسترس نباشند و به دلیل تمرکز بر حریم خصوصی، در برخی کشورها با محدودیت‌های قانونی مواجه شده یا حتی از فهرست صرافی‌ها حذف شده‌اند (Delisting). حجم بازار و نقدینگی آن‌ها معمولاً کمتر از بیت کوین یا اتریوم است.
b) استفاده از پروتکل‌های CoinJoin (در بیت کوین و سایر شبکه‌ها):
همانطور که قبلاً اشاره شد، CoinJoin یک پروتکل غیرمتمرکز است که کاربران تراکنش‌های ورودی و خروجی خود را با هم ترکیب می‌کنند. این فرآیند توسط کیف پول‌های خاصی مانند Wasabi Wallet و Samourai Wallet برای بیت کوین اجرا می‌شود.
مزایا: نیازی به اعتماد به یک سرویس‌دهنده متمرکز نیست. کنترل کلیدهای خصوصی در دست خود کاربر باقی می‌ماند. به طور فعال در برابر تحلیل بلاکچین مقاومت می‌کند.
معایب: فرآیند ممکن است زمان‌بر باشد. به همکاری کاربران دیگر نیاز دارد (اگر کاربران کافی برای یک دوره CoinJoin نباشند، تراکنش شما ممکن است انجام نشود). ممکن است هزینه‌های تراکنش بالاتری داشته باشد. وجوه خروجی ممکن است همچنان توسط برخی صرافی‌ها به عنوان دارای ریسک بالاتر لیبل‌گذاری شوند.
c) استفاده از آدرس‌های جدید و مدیریت حسابرسی دقیق:
اگرچه این روش حریم خصوصی کامل را ارائه نمی‌دهد، اما می‌تواند ردیابی را دشوارتر کند. با استفاده از آدرس‌های جدید برای هر تراکنش ورودی و خروجی، از ایجاد سابقه تراکنش طولانی و مرتبط با یک آدرس واحد جلوگیری می‌کنید. بسیاری از کیف پول‌ها این قابلیت را به صورت خودکار ارائه می‌دهند.
مزایا: ساده‌ترین روش برای پیاده‌سازی. نیاز به هیچ سرویس یا ابزار اضافی ندارد.
معایب: حریم خصوصی محدودی فراهم می‌کند. تحلیل‌گران بلاکچین همچنان می‌توانند با تحلیل جریان وجوه و الگوهای تراکنش، آدرس‌ها را به هم مرتبط کنند (Cluster Analysis).
d) استفاده از شبکه‌های لایه دو (Layer 2) با ویژگی‌های حریم خصوصی:
برخی راهکارهای لایه دو (مانند شبکه‌های روی اتریوم) در حال بررسی یا پیاده‌سازی ویژگی‌هایی هستند که می‌توانند حریم خصوصی تراکنش‌ها را افزایش دهند، اغلب با استفاده از اثبات‌های دانش صفر. این حوزه هنوز در حال توسعه است.
۶. نتیجه‌گیری: میکسرها ابزاری دو لبه
همانطور که دیدیم، میکسر رمزارز ابزاری است که برای پاسخگویی به نیاز به حریم خصوصی در بلاکچین‌های شفاف طراحی شده است. این ابزار می‌تواند برای مقاصد کاملاً قانونی، مانند محافظت از دارایی ها، جلوگیری از تحلیل‌های ناخواسته تجاری یا حمایت از فعالیت‌های مدنی در محیط‌های سرکوبگر، مورد استفاده قرار گیرد.
اما متأسفانه، همین ابزار قدرتمند می‌تواند توسط مجرمان برای پنهان کردن فعالیت‌های غیرقانونی مانند پولشویی و فرار مالیاتی نیز مورد سوءاستفاده قرار گیرد.
این دوگانگی باعث شده که میکسرها در کانون توجه نهادهای نظارتی قرار گیرند و استفاده از آن‌ها با ریسک‌های قانونی و همچنین ریسک‌های فنی برای کاربر همراه باشد. میکسرهای متمرکز به دلیل نیاز به اعتماد و نقطه ضعف متمرکز، چالش‌های بیشتری دارند، در حالی که میکسرهای غیرمتمرکز و پروتکل‌های مبتنی بر حریم خصوصی مانند CoinJoin از نظر امنیت و عدم نیاز به اعتماد برتر هستند، اما ممکن است پیچیده‌تر باشند.
دنیای رمزارز و بلاکچین در حال تکامل است و بحث حریم خصوصی یکی از مهم‌ترین و داغ‌ترین موضوعات در این اکوسیستم باقی خواهد ماند. با افزایش تحلیل بلاکچین و تلاش نهادهای نظارتی برای ردیابی تراکنش‌ها، نیاز به راه‌حل‌های حریم خصوصی بیشتر احساس می‌شود، اما توسعه و استفاده از این راه‌حل‌ها همیشه با چالش‌های قانونی و اخلاقی همراه خواهد بود.
به عنوان یک کاربر رمزارز، لازم است از نحوه کار بلاکچین‌ها، چالش‌های حریم خصوصی در آن‌ها، و ابزارهایی مانند میکسر آگاه باشید. قبل از استفاده از هر سرویس میکسر، تحقیقات کامل انجام دهید، ریسک‌های آن را به دقت بسنجید و به قوانین منطقه خود توجه داشته باشید. به یاد داشته باشید که آگاهی، اولین قدم برای حفظ امنیت و حریم خصوصی دارایی‌های دیجیتالی شماست.
امیدوارم این مقاله برایتان مفید بوده باشد و دید بهتری نسبت به مفهوم میکسر رمزارز پیدا کرده باشید. اگر سوالی دارید یا تجربه‌ای در این زمینه دارید، با ما در میان بگذارید!
تا مقاله‌ای دیگر، سالم و پرسود باشید!
